KN140210a(audiëntie)
Vaticaanstad 5 februari 2014
WOORD VAN DE PAUS
Tijdens de algemene audiëntie van 5 februari op het Sint-Pietersplein sprak paus Franciscus, in het kader van zijn catechesecyclus over de Sacramenten, over de Eucharistie.
De Eucharistie is het hart van de ‘christelijke initiatie’. Daartoe horen ook Doopsel en Vormsel. De Eucharistie is de bron van waaruit het leven van de Kerk ontspringt, want dit Sacrament van liefde is oorsprong van elke authentieke weg van geloof, van gemeenschap, van getuigenis.
Wat we zien als we bijeenkomen om de Eucharistie, de Mis, te vieren, doet ons beseffen wat wij ervaren. In het centrum van de ruimte bestemd voor die viering bevindt zich het altaar. Dat is een tafel bedekt met een doek. Dit doet ons denken aan een feestmaal. Op die tafel staat een kruis om aan te geven dat op dat altaar het offer van Christus wordt aangeboden: Hij is het geestelijk voedsel, dat wordt ontvangen onder de tekens van brood en van wijn. Naast dat altaar staat de ambo. Dat betekent dat daar de plaats is, waar het Woord van God wordt verkondigd. Dit geeft aan dat we daar bijeenkomen om te luisteren naar de Heer, die tot ons spreekt door de Heilige Schrift. Dus het voedsel dat ontvangen wordt is ook zijn Woord.
Woord en Brood worden in de Mis een geheel, zoals bij het Laatste Avondmaal, toen alle woorden van Jezus, alle tekens die Hij deed, werden samengevat in het gebaar van het breken van het brood en van het aanbieden van de kelk, vooruitlopend op het kruisoffer, en met deze woorden: ‘Neemt en eet… dit is mijn Lichaam … Neemt… en drinkt… dit is mijn Bloed’.
Het gebaar van Jezus bij het Laatste Avondmaal is uiterste dankzegging aan de Vader voor zijn liefde, voor zijn barmhartigheid. ‘Dankzegging’ heet in het Grieks ‘Eucharistie’. Daarom wordt dit Sacrament Eucharistie genoemd: het is de hoogste dankzegging aan de Vader, die ons zozeer liefhad dat Hij ons uit liefde zijn Zoon heeft gegeven. Daarom is de term Eucharistie een totale samenvatting van dit gebaar, een gebaar van God en van de mens tegelijkertijd: een gebaar van Jezus Christus, ware God en ware mens.
Dus, de eucharistische viering is veel meer dan een eenvoudig feestmaal: zij is eigenlijk de gedachtenis van het Pasen van Jezus, het centrale mysterie van de verlossing. ‘Gedachtenis’ betekent niet alleen maar herinnering, maar wil ook zeggen dat wij telkens als wij dit Sacrament vieren, participeren aan het mysterie van het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus. De Eucharistie is het hoogtepunt in Gods verlossend handelen: Jezus de Heer maakt zich voor ons tot gebroken brood en giet daardoor zijn hele barmhartigheid en liefde over ons uit. Zo wordt ook ons hart hernieuwd, ons bestaan, onze manier van omgaan met Hem en met de broeders. Daarom zegt men gewoonlijk met betrekking tot dit Sacrament ‘ter Communie gaan’, ‘de Communie ontvangen’; dit betekent dat in de kracht van de Heilige Geest, de deelname aan de eucharistische tafel ons op unieke en diepe wijze conformeert met Christus, waardoor we nu al een voorproefje smaken van de volle communio met de Vader. Die karakteriseert het hemelse feestmaal, waar wij met alle Heiligen de onvoorstelbare vreugde zullen genieten van het schouwen van God van aangezicht tot aangezicht.
Wij kunnen de Heer niet genoeg danken voor de gave die Hij ons heeft gegeven in de Eucharistie! Daarom is heel belangrijk naar op zondag naar de Mis te gaan; niet alleen om te bidden, maar om de Communie te ontvangen. Dit brood is het Lichaam van Jezus Christus, die ons verlost, ons vergeeft, ons verenigt met de Vader. Dit is mooi! En laten we elke zondag naar de Mis gaan, omdat het dag is van de verrijzenis van de Heer. Daarom is de zondag zo belangrijk voor ons. De Eucharistie geeft ons het gevoel van verbondenheid met de Kerk, met het Volk van God, met het Lichaam van God, met Jezus Christus. Nooit zullen we de volle waarde en rijkdom van dit Sacrament kunnen begrijpen. Vragen wij Hem dan, dat dit Sacrament zijn tegenwoordigheid in de Kerk steeds levend mag houden en onze gemeenschappen mag vormen en sterken in de liefde en gemeenschapszin volgens het hart van de Vader. Daar werkt men een heel leven lang aan, maar wij beginnen daarmee op de dag van onze Eerste Communie. En het is belangrijk dat elk kind goed wordt voorbereid op die Eerste Communie, omdat de eerste stap is op de weg van dit sterke gevoel te willen toebehoren aan Jezus Christus na het Doopsel en het Vormsel.
Samenvatting en traductie Sef Adams
© copyright 2014 Sef Adams; het auteursrecht van deze samenvatting en traductie wordt ook ten aanzien van artikel 15 van de Auteurswet uitdrukkelijk voorbehouden!