Een bijzonder beeldverhaal, waarin zonder woorden de nu – werkelijkheid treffend is. Christe, audi nos.
Christe, exaudi nos.
Deus, in adjutorium meum intende.
in het Missale Romanum van 1962 eindigen telkens op het prachtige participium: dicentes;
zes keer voorafgegaan door supplici confessione,
negen keer door sine fine en één keer door una voce.
Ciò che per le generazioni anteriori era sacro…
Ciò che per le generazioni anteriori era sacro, anche per noi resta sacro e grande, e non può essere improvvisamente del tutto proibito o, addirittura, giudicato dannoso. Wat voor vorige generaties heilig was, blijft ook voor ons heilig en groots, en kan niet plots geheel en al verboden worden of gewoonweg als schadelijk beschouwd.
Ci fa bene a tutti conservare le ricchezze che sono cresciute nella fede e nella preghiera della Chiesa, e di dar loro il giusto posto. Het is voor allen goed om de rijkdommen te bewaren, zoals die gegroeid zijn in het geloof en in het gebed van de Kerk en om hun de juiste plaats te
geven.
Paus Benedictus XVI op 7 juli 2007 in de begeleidende brief bij Motu proprio SUMMORUM PONTIFICUM
In stilte de afstand overbruggen.
In klank de stilte toelaten.
Nunquam reformata, quia numquam reformanda.
Nunquam reformata, quia numquam deformata.
Een bijzonder beeldverhaal, waarin zonder woorden de nu – werkelijkheid treffend is. Christe, audi nos.
Christe, exaudi nos.
Deus, in adjutorium meum intende.